
Αναζήτηση πέρα από “comfort zones”
Σοφία Μαυραγάνη, Φώτης Νικολάου, Flora Detraz και Fouad Boussouf: Τέσσερις χορογράφοι-χορευτές που κατέθεσαν την ψυχή τους σε μια ανοιχτή συζήτηση με το κοινό —νέους χορογράφους και καλλιτέχνες των παραστατικών τεχνών— στο ARC_dialogues που συντόνισε η Χρυσάνθη Μπαδέκα κατά το εναρκτήριο Σαββατοκύριακο του 11ου ARC FOR DANCE FESTIVAL (4-5/05) (Διαβάστε για την πρώτη ημέρα εδώ). Κοινή παρότρυνση και των τεσσάρων δημιουργών προς τους νέους ήταν η συνεχής αναζήτηση πέρα από τα όρια του προσωπικού τους “comfort zone” — όλο αυτό το σύνολο από πρακτικές, μεθόδους και συστήματα τα οποία, αφότου κατακτηθούν, καταλήγουν «ευκολίες».
Ο Φώτης Νικολάου, δημιουργός ανοιχτός στη δημιουργική διαδικασία χωρίς να ενδιαφέρεται, όπως ομολόγησε, να βάζει «κάποιο προσωπικό στίγμα ή σφραγίδα» στα έργα του, αποκάλυψε την επιρροή που του έχει ασκήσει το θέατρο και ο κινηματογράφος: «Έχω πάρει πολλά ερεθίσματα από τον κινηματογράφο. Πρέπει να έχουμε και άλλες τέχνες παραμάσχαλα. Ο δημιουργός πρέπει να μαζεύει υλικά από παντού.» Σχετικά με τα έργα του αφορμές παίρνει από τα ερωτήματα που τον απασχολούν: «Δεν κάνω έργα για πράγματα στα οποία είμαι απόλυτος. Δεν κάνω έργο τα πιστεύω μου. Αντιθέτως κάνω έργα μόνο τα ερωτήματα μου», ενώ το έργο του «Τάματα» προέκυψε από μια νοσταλγία για το σπίτι του, μια αναζήτηση-ταξίδι πίσω στις ρίζες του, στον τόπο καταγωγής του, την Κύπρο.
Ο Νικολάου τόνισε στη συνέχεια πόσο σημαντικό είναι «το σώμα να έχει βιογραφία, να έχει εμπειρία, να φέρει κάποια ιστορία». Σε ερώτημα του κοινού πώς γίνεται το σώμα ενός νέου να φέρει ιστορία και εμπειρία, ο Νικολάου διευκρίνισε ότι πέρα από τη συνεχή εκπαίδευση και εξάσκηση στην τεχνική, ένας χορευτής από πολύ νωρίς πρέπει να είναι «πάντα ανοιχτός στα ερεθίσματα, να ενημερώνεται για όλα, και να μη στέκεται αποστασιοποιημένος ή αποξενωμένος από το περιβάλλον του: «Είναι καλό να διατηρούμε αυτή την περιέργεια που έχει ένα μωρό στην καθημερινότητά του».
Τέλος, μίλησε για τους χορευτές του και τον αυτοσχεδιασμό ως βασικό εργαλείο ενός χορογράφου: «Λατρεύω να δουλεύω με νέους χορευτές. Θέλω πρώτα να με εμπιστευθούν, ώστε να μπορέσουν μετά να μου φέρουν τα δικά τους υλικά. Χρησιμοποιώ άπειρο υλικό από τα νέα παιδιά. Το πού μπορεί να σε οδηγήσει αυτό το υλικό, είναι μαγικό», ενώ τόνισε τη σημασία του να διατηρεί κανείς μια «συγκεκριμένη κατεύθυνση και σταθερό κέντρο» σε όλη τη διαδικασία.
Και όπως ο Νικολάου μέσα από μια κατάσταση νοσταλγίας για τον τόπο του επιστρέφει στις ρίζες του, έτσι και ο Fouad Boussouf αντλεί την έμπνευσή του από τον τόπο καταγωγής του. Το “Näss” («Άνθρωποι») είναι το δεύτερο έργο του Boussouf που μιλά για αυτά που συμβαίνουν στη Μεσόγειο και τις αραβικές χώρες. Τον ενδιαφέρει η ιστορία που κουβαλά ο τόπος και πώς αυτή αποτυπώνεται στο σώμα, πώς το σώμα μιλάει για αυτήν.
Ως απαραίτητη προϋπόθεση έθεσε τον «χρόνο», αυτόν που χρειάζεται ο χορογράφος για να δημιουργήσει: «Χρειαζόμαστε την ηρεμία και τη γαλήνη». Μέσα σε ένα περιβάλλον που τρέχει σε ταχύς ρυθμούς κρατώντας μας σε διαρκή απασχόληση, μόνη λύση —προτείνει ο Boussouf στους νέους δημιουργούς— είναι η ιεράρχηση των προτεραιότητων: «Όταν βάλεις προτεραιότητες μπορείς να βρεις και το χρόνο που χρειάζεσαι για να δημιουργήσεις» . Το προηγούμενο έργο του είχε θέμα το χρόνο που περνά πολύ γρήγορα: «Δεν νομίζω ωστόσο ότι τρέχει γρήγορα. Εμείς κάνουμε πολλά πράγματα σε μικρό διάστημα. Πριν πολλά χρόνια δεν κάναμε εκατό πράγματα σε μια ώρα. Κάναμε μόνο ένα. Τώρα κάνουμε πολλά και νιώθουμε πίεση. Κάνουμε πολλά πράγματα για να υπάρχουμε. Στην δυτική κοινωνία μας αν δεν κάνουμε κάτι δεν υπάρχουμε. Πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά. Πρέπει να σκεφτούμε την ποιότητα του χρόνου. Μιλάμε πάντα για την ποσότητα.»
Μιλώντας για τους χορευτές του, αποκάλυψε ότι τους προτιμά «εύθραστους», καθώς «την ευθραστότητα μπορούμε να την μετασχηματίσουμε» (Παρόμοια διατύπωση είχε κάνει και η Μαυραγάνη την πρώτη μέρα του ARC_dialogues: “ο χορευτής πρέπει να ισοπεδωθεί, για να μπορέσει να ξαναχτίσει και να ανθίσει.”). Στις πρόβες ο Boussouf ακούει και παρατηρεί τη μουσικότητα των αναπνοών των χορευτών του: «Στην πρόβα ακούω τον ήχο της ανάσας τους, των αναπνοών, που έχουν το δικό τους ρυθμό, παράλληλα με το ρυθμό της μουσικής και των κρουστών», ενώ και ο ίδιος, όπως νωρίτερα και ο Νικολάου, εμμένει στην σπουδαιότητα του να λέει ο χορευτής μια ιστορία με το σώμα του: «Στο τέλος της ημέρας σημασία έχει να κουβαλούν μια ιστορία, σημασία έχει αυτό που λένε με το σώμα τους και την κίνησή τους. Και όταν συμβαίνει αυτό, με ακολουθεί μια ωραία αίσθηση γυρνώντας από την πρόβα στο σπίτι, με ακολουθεί η σκέψη ότι, ναι, είδα κάτι πραγματικά ενδιαφέρον.»
Μετά την ολοκλήρωση του ARC_dialogues στο Θέατρο OLVIO, το ARC FOR DANCE FESTIVAL βγαίνει στον δρόμο με την πρωτότυπη δημιουργία Origami των Satchie Noro & Silvain Ohl, η οποία θα παρουσιαστεί στο Ζάππειο της Αθήνας και στην πόλη της Ελευσίνας.
To «Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL» υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΤΤΙΚΗ 2014-2020» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και από εθνικούς πόρους. Στο πλαίσιο υλοποίησης του «11ου Διεθνούς Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL» υπάρχει μέριμνα για την τήρηση των όρων προσβασιμότητας, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η προσβασιμότητα των ΑμεΑ.
Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα του Φεστιβάλ εδώ: Πρόγραμμα Φεστιβάλ
FOTIS NIKOLAOU, FOUAD BOUSSOUF, ΦΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΜΠΑΔΕΚΑ