
ARC_Main Fest: Μέρα τέταρτη
Με τις παραγωγές «It’s better in the Bahamas” των Ιωάννας Αντώναρου και Νατάσας Σαραντοπούλου, και «Muyte Maker» της Flora Detraz τo 11ο ARC FOR DANCE FESTIVAL ολοκλήρωσε χτες, Κυριακή 26 Μαΐου, έναν κύκλο 8 παραστάσεων που εντάχθηκαν φέτος στο κύριο πρόγραμμά του, το ARC_Main fest, συμπληρώνοντας έτσι 16 γεμάτες ημέρες με ανοιχτές συζητήσεις, δράσεις και παραστάσεις εξωτερικού χώρου, παραστάσεις από ανερχόμενους δημιουργούς, και 8 παραγωγές Ελλήνων και ξένων διακεκριμένων καλλιτεχνών.
Στην έναρξη της τελευταίας βραδιάς του 11ου ARC FOR DANCE FESTIVAL η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Φρόσω Τρούσα καλωσόρισε, όπως κάθε βράδυ πριν τις παραστάσεις, το ελληνικό και ξένο κοινό, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα της βραδιάς, ενώ προχώρησε και σε μια σύνοψη όλου του φάσματος δράσεων και παραστάσεων του Φεστιβάλ που ξεκίνησαν από τις 4 Μαΐου. Τέλος τόνισε τον καταλυτικό ρόλο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΤΤΙΚΗ 2014-2020» στην ανάπτυξη του Φεστιβάλ κατά τα τελευταία δύο χρόνια —ένα πρόγραμμα που συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και από εθνικούς πόρους.
It’s better in the Bahamas
Οι δημιουργοί και χορεύτριες Νατάσα Σαραντοπούλου και Ιωάννα Αντώναρου, που αναδείχθηκαν στην ενότητα Prime Movers του ARC 10, επέστρεψαν στον κεντρικό πυρήνα της φετινής διοργάνωσης με την πρεμιέρα ενός έργου, όπου με χιούμορ και κινητική πρωτοτυπία ερμηνεύουν ένα δυσεξήγητο, απροσδιόριστο αύριο που είναι ήδη εδώ.
Στο “It’s better in the Bahamas” οι Αντώναρου και Σαραντοπούλου εμφανίζονται σε έναν ελαφρά ομιχλώδη χώρο γεμάτο μεταλλικά κομφετί —απομεινάρια ενός “πάρτυ”, χαρακτηριστικό μιας περασμένης εποχής καλοπέρασης(;)—, κάποια πλαστικά σκαμπό, και το διακριτικό ήχο των πουλιών που ακούγεται σαν από μακριά σε κάποιο τροπικό δάσος. Οι ίδιες είναι ντυμένες με πλαστικά τζάκετ και κουκουλώμενες –σχεδόν κρύβοντας το πρόσωπό τους. Με την ιδιάζουσα κίνηση των σωμάτων τους, αποτινάσσουν κάθε τι γνώριμο σχετικά με την «ανθρώπινη» κίνηση και επινοούν μια νέα «γλώσσα» που ταιριάζει περισσότερο σε πλάσμα… μεταλλαγμένο. Έχοντας τον κορμό του σώματός τους σχεδόν σε όλη τη διάρκεια σε συνεχή επαφή με το έδαφος, μέσα από νευρικές, γρήγορες, μικρο-κινήσεις των χεριών, των δαχτύλων, των αγκώνων, των γονάτων και των πελμάτων τους, «συνομιλούν» μεταξύ τους, εξερευνούν το χώρο, αναρωτιούνται, και ανησυχούν για το δυστοπικό παρόν. Οι «θορυβώδεις» κινήσεις των σωμάτων τους σε απόλυτη κόντρα με την «ησυχία» του περιβάλλοντος. Την ηρεμία αυτή σπάει στιγμιαία η ξαφνική έκρηξη ενός κανονιού κομφετί, γεμίζοντας με επιπλέον μεταλλικά «σκουπιδάκια» τη σκηνή, ενώ κάποια στιγμή έρχεται η ώρα και για «γλέντι» με ένα δικό τους «τσιφτετέλι»: κρατώντας τον ρυθμό και μια τυπική για το είδος μελωδική γραμμή, τραγουδούν με παραμορφωμένους φθόγγους και φωνή, ολοκληρώνοντας το προφίλ τους ως ιδιότυπων πλασμάτων σε έναν κόσμο που μάλλον δεν φτιάχτηκε για αυτά. Και μετά ησυχία. Μπορεί τα πλάσματα που επινόησαν οι Σαραντοπούλου και Αντώναρου να μην τα καταφέρνουν στην επιβίωση σε αυτή την ιστορία, αλλά το «πρωτόγονο» κινητικό ιδίωμά τους με μια πιθανότητα μεταλλαγμένου, μάλλον θα επιβιώσει για καιρό στη μνήμη των θεατών.
Τη δραματουργική επιμέλεια υπογράφει ο Αλέξανδρος Μιστριώτης τη μουσική σύνθεση ο Παύλος Κατσιβέλης, τους φωτισμούς σχεδίασε η Ελίζα Αλεξανδροπούλου, και τη σκηνογραφία και ενδυματολογία υπογράφει η Δήμητρα Λιάκουρα.
Φωτογραφίες: Δημήτρης Μαυροφοράκης (RGB Studios)
Muyte Maker
Στο “Muyte Maker” η Flora Detraz παρουσιάζει μέσα από ένα κουαρτέτο γυναικών τη θηλυκή φύση με όλες της τις εκφάνσεις που μπορεί να περιλαμβάνουν από την πιο γλυκιά και αγγελική έως την πιο τρελή και αλλόκοτη, σε μια παράσταση που μοιάζει με «ζωντανό αναγεννησιακό πίνακα». Τέσσερις γυναίκες (Mathilde Bonicel, Inês Campos, Flora Détraz και Agnès Potié) καθισμένες σε τραπέζι, με φρούτα και λουλούδια στις πλεξούδες των μαλλιών τους, τραγουδούν ένα πολυφωνικό τραγούδι της Αναγέννησης (του Jabob Clamens non Papa), ενώ με τα κεφάλια τους δεμένα με αλυσίδες από ψηλά κρατούν αντίβαρο σε τέσσερα εργαλεία που κρέμονται σχεδόν πάνω από τα κεφάλια τους: ένα τεράστιο τιρμπουσόν, ένα δρεπάνι, ένα σφυρί και ένας μπαλτάς αιωρούνται «επικίνδυνα» όπως εκείνες κινούνται. Αυτές οι γυναίκες δείχνουν να ζουν στον «πλανήτη χάπι» την ώρα που ένας κίνδυνος, κάτι φοβερό, παραμονεύει. Έτσι η Detraz ίσως σκιαγραφεί με τρόπο ευρηματικό την «αντιφατικότητα που παρουσιάζει εκείνη η περίοδος στο τέλος του Μεσαίωνα με τους πολέμους, τις αρρώστιες και την πείνα, που συνυπάρχουν με μια αλλόκοτη χαρά» (βλ. ARC_dialogues). Με χιούμορ, σαρκασμό, χαρακτηριστική ακρίβεια και εκπληκτική δεξιοτεχνία οι περφόρμερ περνούν τον περισσότερο χρόνο καθισμένες, εκτελώντας χορογραφικές κινήσεις από τα γόνατα και κάτω, ή με τα χέρια τους και τις παλάμες τους και την εκφραστικότητα του προσώπου τους. Την ίδια στιγμή τα αναγεννησιακά τραγούδια τους μοιάζουν με δοξαστικούς ύμνους με την πολυφωνία τους και το εφέ αντήχησης σαν σε καθεδρικό ναό. Για μια στιγμή ο κόσμος που πλάθουν μπροστά στα μάτια των θεατών θυμίζει φευγαλέα την Νεφελοκοκκυγία στον Αριστοφάνη (Όρνιθες)— μια πολιτεία χτισμένη στις νεφέλες, όπου η ζωή είναι ανέφελη και ανάλαφρη, χωρίς προβλήματα και λύπες, παρά μόνο με χαρές και ξέγνοιαστα γλέντια. Κάποια στιγμή σηκώνονται, αλλάζουν θέσεις διασταυρώνοντας τις αλυσίδες τους, και σέρνονται στο τραπέζι, διαπληκτίζονται και σχηματίζουν με τις πόζες τους διάφορα tableau vivant. Οι μεταβάσεις τους από αγγελικά πρόσωπα σε δαιμονικά, και από κωμικά σε τρομακτικά, γίνονται με πρωτοφανή δεξιοτεχνία που φανερώνει και το έντονο υποκριτικό ταλέντο τους.
Photo: Bruno Simão
Τα σκηνικά και κοστούμια υπογράφει η Camille Lacroix, τους φωτισμούς ο Arthur Gueydan και ο Eduardo Abdala, την ηχοληψία ο Guillaume Vesin και ο Manuel Pinheiro, ενώ η Anaïs Dumaine συμπληρώνει το δημιουργικό team ως καλλιτεχνική συνεργάτης.
Photos: Bruno Simão
Και έτσι με την Flora Detraz έκλεισε ο κύκλος ενός πολυφωνικού φεστιβάλ χορού με το εύγλωττο σύνθημα “Hear me Dance”, ανανεώνοντας το ραντεβού με το κοινό για τον επόμενο Μάιο το 2020.
Το «Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL» υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «ΑΤΤΙΚΗ 2014-2020» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) και από εθνικούς πόρους. Στο πλαίσιο υλοποίησης του «11ου Διεθνούς Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL» υπάρχει μέριμνα για την τήρηση των όρων προσβασιμότητας, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η προσβασιμότητα των ΑμεΑ.
Φωτο: RGB Studios